Rond 1900 werd Nederland snel een moderne natie. Een van de gevolgen was dat historische gebouwen moesten plaatsmaken voor nieuwe wegen en woonwijken. Maar niet alleen het stenen cultureel erfgoed verdween, ook plaatselijke of regionale klederdrachten, dialecten en gebruiken werden steeds minder belangrijk. Met het eenvormiger worden van de Nederlandse cultuur bloeide zo de aandacht voor het eigen lokale of regionale verleden op. Ook tegenwoordig staat de geschiedenis van eigen dorp, stad of streek sterk in de belangstelling.
Talloze lokale en regionale verenigingen, genootschappen, kringen en bonden werden in de eerste helft van de twintigste eeuw opgericht. Zij onderzochten het historische, archeologische, genealogische, heemkundige of dialectologische verleden. In eigen organen als tijdschriften en jaarboeken werden hun bevindingen vastgelegd. Deze tijdschriften en jaarboeken bevatten een schat aan gegevens.
Tot nu toe is nog maar nauwelijks iets van dit materiaal geconserveerd in het kader van Metamorfoze. Een enkel voorbeeld is het Limburg’s jaarboek voor geschiedenis, taal en kunst (1894-1928) of Taxandria: tijdschrift voor Noordbrabantse geschiedenis en volkskunde (1894-1943).
